Bir Anka Kuşu

Anka Kuşu sanırım hayatımın dönüm noktalarından biri. Aslına bakılırsa pek çok insanın dönüm noktası niteliğinde olduğunu düşündüğüm bi figür. Mitoloji gibi konularla yakından uzaktan ilgisi olmayan bi insan olmama rağmen bigün internette okuduğum Anka kuşu efsanesi  sanırım kendimi bulduğum yerdi.   Ölüceğini anladığı zaman kendisini kuru dalların üstünde yaptığı bir yuvanın içine hapsedip ölmeyi bekleyen bu çılgın kuş güneşin kavurucu sıcaklığının kuru dalları yakmaya başlamasıyla yanıp kül olup sonrasında küllerinden yeniden doğarmış. Tabi bu benim oldukça sadeleştirdiğim ifadem. Bu kuş aynı zamanda bilgeliğin, cesaretin falanda sembolü. (Bunlarda kendimle fazlasıyla bütünleştirdiğim özellikleri😌)  Bunu okuduğum an aklıma gelen tek şey aslında benim değil hepimizin bir Anka Kuşu olduğuydu. Çünkü hayatımızın belli dönemlerinde hepimizin bir kere olsun en dibi gördüğü düşüncesindeyim. Statümüz, maddi durumumuz, yaşımız, cinsiyetimiz ne olursa olsun hepimizin 0...

Şimdi ben yine büyük bir kararsızlıkla ne yapıcamı bilmez bir halde debelenirken, kararsızlığımın hat safhasında nereye sarsam diye düşünürken, aklımdakileri, içimdekileri biryerlerde paylaşma isteği duyarken, öncelikle Twitter açmaya kalkıp; sonrasında insanlardaki yetersiz karakter özelliğinin Twitter ortamında da olduğunu görüp hedefimi sınırsız bir sözcük kapasitesiyle hayallerimi süsleyen bloğa yöneltmemle kendimi burda buldum.  Ne yazarım, nasıl yazarım, neler yazarım, yada yazarmıyım bunu bile kestiremiyorum? Ruh halim 0'ın altında -65lere kadar düşmüşken, içimdekileri şuraya bırakıp rahatlama isteğiyle yanıp tutuşurken, ilk günden kendimi bu ortamdan şutlatmak istemediğimden olsa gerek susuyorum 😒 Tabi nereye kadar susabilirim o da ayrı bi muamma? Neyse büyük bir heyecanla başlayıp saçmalıklarla süslediğim bu ilk yazım denemesinin sonlarına doğru yaklaşırken içimdeki asıl rahatlama hissini bana yaşatan deneyimi paylaşmayı istiyorum.. Yol verin.. hayatınızda sizi mutsu...