Tatatataaammm

Şimdi ben yine büyük bir kararsızlıkla ne yapıcamı bilmez bir halde debelenirken, kararsızlığımın hat safhasında nereye sarsam diye düşünürken, aklımdakileri, içimdekileri biryerlerde paylaşma isteği duyarken, öncelikle Twitter açmaya kalkıp; sonrasında insanlardaki yetersiz karakter özelliğinin Twitter ortamında da olduğunu görüp hedefimi sınırsız bir sözcük kapasitesiyle hayallerimi süsleyen bloğa yöneltmemle kendimi burda buldum.

 Ne yazarım, nasıl yazarım, neler yazarım, yada yazarmıyım bunu bile kestiremiyorum? Ruh halim 0'ın altında -65lere kadar düşmüşken, içimdekileri şuraya bırakıp rahatlama isteğiyle yanıp tutuşurken, ilk günden kendimi bu ortamdan şutlatmak istemediğimden olsa gerek susuyorum 😒 Tabi nereye kadar susabilirim o da ayrı bi muamma?

Neyse büyük bir heyecanla başlayıp saçmalıklarla süslediğim bu ilk yazım denemesinin sonlarına doğru yaklaşırken içimdeki asıl rahatlama hissini bana yaşatan deneyimi paylaşmayı istiyorum..

Yol verin.. hayatınızda sizi mutsuz hissettiren, sizin yaşam enerjinizi çalan, gözünüzün içine baka baka sizi ayakta uyutmaya çalışan, menfaat düşkünü yalancı insanlara köprüden önce son çıkışta yol verin ki o uzun ve eğlenceli, muhteşem deneyimlerle dolu yolculukta kendinize mükemmel yeni yol arkadaşları edinebilin 😊